Otter Trail

De Otter Trail, een van de hoogtepunten van Zuid-Afrika, zogezegd de mooiste trektocht van het land, mochten we in geen geval missen. Vooraleer we startten, waren er enkele hindernissen te nemen. Ten eerste is de Otter Trail eigenlijk een tocht die je minstens een half jaar op voorhand moet vastleggen en een redelijk bedrag moet voor betalen. Op die manier reserveer je de hutten. Jammer genoeg waren wij niet zo voorzienig geweest.
Ten tweede is de Otter Trail eigenlijk een vijfdaagse trektocht, maar hard werkende mensen zoals wij, kunnen zoveel dagen verlof niet permitteren.

Uiteraard hebben wij voor alles een oplossing. En dus vertrokken we op 16 november voor een driedaagse trektocht, zonder vergunning, met onze rugzakken en tenten op stap.

En zoals jullie op de foto's kunnen zien, was het de moeite!

Wat kom je zoal tegen op een otter trail? Voortdurend de zee op je linkerkant en dus ook voortdurend het geluid van woeste golven, een verrotte zeehond (die we enkele maanden geleden ook al tegengekomen waren, maar die nu duidelijk wat meer vergaan was), stevige hellingen, springende walvissen en dolfijnen, aapjes, kikkers, sprinkhanen, een slang - zwart met geel, zou het de giftige puff adder geweest zijn? - , rivieren die moeten overgestoken worden, een ranger die moet ontweken worden, maar waarin we niet geslaagd zijn, een mooi keienstrand, perfect om op te slapen onder een zalige sterrenhemel, ... . Kortom een supermooie tocht in het gezelschap van mijn geweldige Laridae-vriendjes.

Het oversteken van rivieren verdient nog een klein beetje uitleg, want geen foto's, wegens gevaarlijke onderneming. De tweede dag moesten er twee rivieren overgestoken worden. De Bloukransrivier - die we nog kenden van onze bungyjump - moest deze keer van binnenuit i.p.v. van bovenaf ontdekt worden. Deze rivier moet in principe overgestoken worden op laagtij. Zaterdag om 15u30 was het laagtijd en dus in onze planning stond dan ook dat we om 6u30 zouden vertrekken om na 9u stappen - remember dat we een tocht van 5 dagen op 3 dagen stappen - de rivier te kunnen oversteken. Jammer genoeg was er wat oponthoud onderweg (ehbo en een kleine dwaling, oftewel pad gemist, en aangezien we het dan toch niet meer zouden halen, nog een zwembadje erbij). Dus 2 uur later dan gepland, kwamen we aan bij de Bloukransrivier. Gevolg: een vrij hoog waterpeil in de river en niet veel tijd meer voor het donker. Na wat getwijfel en getalm en een klein hartje bij de Goedels, werd beslist om toch de oversteek te wagen. Spannend en geweldig: een 50m brede rivier en water tot op borsthoogte. Oplossing: bikini aan, schoenen uit, rugzak in kleinere zakjes en twee keer de rivier over mert de bagage boven het hoofd. Achteraf uiteraard een adrenalinekick!
Met dank aan Sander en Bruno die de kust verkenden en mij en mijn kleine hartje konden overtuigen om de oversteek te wagen!

Die Sterreweg

Check out the video!


http://www.youtube.com/watch?v=5WlCIbwybH8

The middle of nowhere - Colesberg

After the whales and the dolphins, things haven't been so spectacular anymore. Maybe that's why it took me some days to update this blog. I think life starts to get his own routine here. Things aren't all new anymore. But that doesn't make my life here less enjoyable! Or less interesting!

In Die Sterreweg there is still a lot of work to do. A few weeks ago I started to do a little research about children with a dissability older than 14 years. The plan is that we extend our centre next year with older children, but this gives of course new challenges. And we need to know how we best deal with al these things. So right now, a lot of time goes to calling people and trying to get an appointment and than having conversations with all of them. Quite interesting. It brings me again to new places and people. Last week I was in Knysna on a beautiful spot on the mountain with a beautiful view on the sea, where I was visiting a 'werkswinkel', a workplace for adults with a dissability (een beschutte werkplaats dus eigenlijk). They made really nice bread. It let me think of Finland because of the herbs they put in the bread...

And of course besides working, there is the free time. Two weekends ago I decided on a trip to the middle of nowhere, a little city called Colesberg, where I went to visit a friend who was working there in a guesthouse in a game park. Since I went to visit her, I got the chance to go on a game drive with two of the guys who work there too. So actually my first sentence of this blog wasn't right - maybe I just get too used to all this spectucular experiences. I saw a rhino from 5 or 10 meters! That was actually quite also spectacular and a bit frightening. Aparantly the guys had given this rhino food the day before on the same spot we were. He needs food, because he can't find enough in the park because of the dryness. But this rhino expected to get food again and decided to come to the car. As we started driving after a while, he followed us. Exciting. But ok, a rhino can run 40k/h and a car is a bit faster.

After our game drive we had a little party with all the people that work at that place. Funny and interesting to see for me. But getting to know these people, makes you think a lot. Four of the men working there, are coming from Zimbabwe, one of the poorest countries in the world, with an inflation of 3000 to 10000% a year. For the ones like me, who don't really understand this inflation thing, it means that the price of a bread today can be already twice as much the next week. But your salary isn't probably double by that time. And mister Mugabe (the president) isn't really doing great things for this country.
That's why a lot of Zim-man come to work in South (as people sometimes call South Africa). Not really getting a great life here ...
Apartheid doesn't exist anymore, but equality doesn't exist either yet. Just something to think about: for a five-day hunting experience in this place in Colesberg (Hunters moon) you pay 80.000 rand, wich is 8000 euro. Yes, I can buy two cars with that amount of money! But the same people (whites of course) that earn this money pay their workpeople from Zimbabwe 30 rand a day! Actually it is just enough to survive, although they come to South to earn money for their family in Zimbabwe. If you want to compare a little more, I am told that African people working in a guest house in Plett earn 80 to 100 rand a day, payed by this same white people, because they also own a guesthouse in Plett. They just take advantage of the situation and pay as little as they can, I think. And of course they don't allways pay on the day they are supposed to. Do you know what their argument is: I'll pay you later, because I don't have enough cash right now. This seems all so unfair to me. I must say I have a luxurious live!

But I must also say I had fun with this Zimguys and I was again practising my dance moves ... which might become better ... or maybe I only imagine they become better...