Het ochtendritueel - en eindelijk antwoord op rarara ...

Ik geloof dat ik jullie ondertussen wel een antwoord verschuldigd ben op het quizvraagje. En tegelijkertijd kan ik ook de routine van de dagelijkse ochtendloop meegeven.

Jawel, het lukt mij nog steeds zonder veel moeite om elke morgen om 6u25 op te staan. Meer nog, ik geloof dat ik er verslaafd aan geworden ben. En dat heeft alles te maken met de volgende redenen:
- elke ochtend blijf ik overweldigd door het mooie landschap: strand, opkomende zon (hoewel we daarvoor eigenlijk al iets vroeger zouden moeten gaan), zicht op de bergen. Gewoon schitterend.

- wildlifewatching: niet dagelijks, maar toch meerdere keren per week krijgen we een walvis of wat dolfijnen te zien - met dank aan Kristien, onze whalespotter, zonder wie we waarschijnlijk de meeste walvissen zouden missen.

- de zalige zwem in het water.

- en de gezellige babbel met Sander en Kristien.

Een reden om thuis te blijven is misschien wel de douche die we achteraf krijgen van de honden in de auto. Maar ja, als het dat maar is ... . En Sander en ik hebben een eerlijke beurtrol. De ene dag mag hij van voor en zit ik naast (en onder) de honden op de achterbank. De andere dag krijg ik de eer om naast onze chauffeuse, Kristien, te gaan zitten.

We hebben keuze uit verschillende stranden. Tijdens de week lopen we van central beach naar Robberg Beach: een goed strand om te lopen en achteraf een snelle duik te nemen.

Tijdens het weekend kiezen we al eens een ander strand uit.

Keurboomstrand is voor de dagen waarop we veel tijd hebben: lang lopen, lang zwemmen en bodyboarden. De zee daar is echt een golfslagbad met golven langs alle kanten. En de keer dat we daar zijn gaan zwemmen, hebben we een poging ondernomen om tot bij de dolfijnen te komen. Het resultaat was helaas niet zo denderend. We zaten er dicht bij, dat wel, maar toch niet dicht genoeg en die laatste golfslag geraakte ik maar niet voorbij. Met als gevolg dat ik totaal uitgeput en met trillende armen op het strand ben neergevallen. Maar gelukkig hadden we daar pulla! Jawel, Agnes, de Finse tradities worden voortgezet tot in Zuid-Afrika.

En dan is er ook nog lookoutbeach. Dit strand is minder goed om te lopen. Dus wanneer er veel te bespreken valt over wat er de afgelopen dagen zoal te beleven viel en er dus eerder een wandeltempo wordt aangenomen, zakken we hier af.

Een bijkomend pluspunt (of minpunt, het is maar hoe je het ziet) is de natuurlijke wildwaterbaan. De Bitourivier stroomt hier met een vrij grote kracht de zee in, wat uitermate plezant is - tenminste als je vooruit blijft kijken ...

En dit is dan ook de ontknoping van de fotovraag. De eerste keer in de wildwaterbaan was Goedels, enthousiast als ze is, als eerste vertrokken. Na een tijdje wilde ik wel eens kijken waar mijn achtervolgers bleven en dus werden de ogen naar achter gericht. Jammer, maar helaas, heb ik me net iets te laat terug omgedraaid, waardoor ik de uitstekende tak in de rivier niet meer kon vermijden ... Dan pas merk je hoeveel kracht er op zo'n rivier zit. Het duurde verdorie 5 minuten voor ik mezelf en mijn bikini uit die tak kon bevrijden. Gevolg: twee blauwe bovenbenen en een gapende wonde. De close-up hebben jullie kunnen bewonderen ...

Goedels in bikini, het wordt ook nooit een succes.